W judo jak w każdym sporcie i sztuce walki obowiązują pewne zasady, którymi należy się kierować w treningu, zawodach i w życiu :
1. Zasada JU – „ustąp, a zwyciężysz” mówi o tym, że w walce judo poprzez mądre ustępowanie należy dążyć do wykorzystania siły przeciwnika. Jeśli przeciwnik pcha nie należy zapierać się, tylko ustąpić miejsca, zejść z linii ataku (w prawo, w lewo, w dół), co doprowadzi go do utraty równowagi. Podobnie, gdy przeciwnik ciągnie nie warto się opierać, wystarczy go pchnąć i dołączyć w ten sposób swoją siłę do jego siły. Zasadę JU można obrazowo przedstawić jako napieranie przeciwnika na niedomknięte drzwi. Gdyby gwałtownie je otworzyć straci równowagę i wyląduje na podłodze. Przypomnijmy, że w walce judo przewagę lub zwycięstwo nad przeciwnikiem symbolizuje m.in. przewrócenie go na plecy. Zgodnie z filozofią twórcy judo, Jigoro Kano, przedstawiona zasada powinna być stosowana nie tylko w ćwiczeniach fizycznych, ale we wszystkich działaniach judoki. Ważne jest, aby dobrze rozumieć i interpretować zasadę JU : ustąp nie znaczy poddaj się, zrezygnuj, ale znajdź lepszą drogę, inne rozwiązanie. Jeśli na twojej drodze pojawi się rzeka może warto poszukać mostu zamiast ryzykować przejście przez rwący nurt.
2. Zasada SEIRYOKU- ZENYO – „maksimum skuteczności przy minimum wysiłku” zwraca uwagę na fakt, że judo to nie tylko ustępowanie. Walka sportowa nie polega wyłącznie na obronie, ale przede wszystkim na ataku. Aby stosować wszystkie dostępne środki walki, a mianowicie rzuty, trzymania, duszenia czy dźwignie konieczne jest użycie siły, jednak nie siła jest czynnikiem decydującym o zwycięstwie. W walce judo pojawia się tysiące zdarzeń – sytuacji, w których należy podjąć optymalną decyzję, dokonać wyboru techniki, momentu, kierunku, szybkości ataku lub kontrataku. Powinny one być w zgodzie z zasadą SEIRYOKU-ZENO. Wykorzystanie tej zasady pozwala oszczędzać własne zasoby fizyczne i psychiczne poprzez stosowanie najlepszych dla danych okoliczności technik czy rozwiązań. Optymalne wykorzystanie własnych umiejętności to sztuka, którą doskonali się latami.
3. Zasada JITA-KYOEI – „wzajemnego dobra i korzyści” jest zasadą o wysokich wartościach etycznych. Wskazuje na konieczność ustawicznego doskonalenia się w sferze fizycznej i duchowej, poszanowania pracy własnej i współćwiczących, troski o zdrowie i rozwój partnerów, pomimo iż bywają rywalami podczas zawodów sportowych. Zasada ta podpowiada, że im lepsza grupa, tym lepsza jednostka, która w niej funkcjonuje. W tym miejscu warto przytoczyć cytat, który znajdował się na gadżecie ( t-shircie) zakupionym w najsłynniejszej na świecie szkole judo KODOKAN w Tokio : ” wieczny rywal przyjacielem na wieczność”.
Chociaż judo wywodzi się z wojskowej sztuki walki japońskich samurajów, służącej obronie życia i kraju, w obecnych czasach szkolenie w zakresie samobrony schodzi na dalszy plan. Należy nadmienić, że elementy judo są wykorzystywane w szkoleniu policji, wojska i innych formacji, a znajomość tej dyscypliny może przydać się w krytycznych sytuacjach życiowych, jednak w dzisiejszych czasach judo to przede wszystkim sport i forma rekreacji. Od mądrości szkoleniowców – trenerów i instruktorów judo zależy czy spełni się pragnienie jego twórcy o szerokim zastosowaniu dyscypliny we wszystkich wymienionych poniżej aspektach :
– rozwoju fizycznego (RENSHINDO) poprzez wychowanie fizyczne,
– zdobywania biegłości w rywalizacji (SHOUBUHO) poprzez sport,
– rozwoju umysłu (SHUSHINHO) poprzez trening charakteru.
Będąc wykształconym człowiekiem Jigoro Kano rozumiał, że aby zyskać popularność, judo musi być czymś więcej niż tylko zestawem chwytów i rzutów. Najwyższym celem judoki powinno być dążenie do doskonałości, która może być rozwijana tylko przez jednoczesne ćwiczenie ciała i ducha. Uprawiający judo powinni osiągać nie tylko wysoki poziom sprawnościowy, ale również moralny i intelektualny. Właściwe szkolenie, lata treningu i postawa ćwiczącego powinny sprawiać, że nabywa on umiejętności szybkiego i właściwego reagowania w każdej sytuacji, staje się człowiekiem twórczym, aktywnym fizycznie i intelektualnie, samodoskonalącym się, w myśl zasady dawnych mistrzów. ” Judoka nie doskonali się by walczyć, on walczy, aby się doskonalić.”
Najnowsze komentarze